(Palliatieve) zorg kent vier dimensies: de lichamelijke, de psychische, de sociale en de spirituele of zingevende dimensie. Vragen die voortkomen in deze vierde dimensie zijn levensvragen.

Ten behoeve van de ontwikkeling van voelsprieten van zorgverleners met betrekking tot levensvragen, is scholing mogelijk door een geestelijk verzorger. Deze scholing richt zich met name op huisartsen, praktijkondersteuners, wijkverpleegkundigen en anderen die zich bezighouden met palliateve zorg.

Tevens kan een geestelijk verzorger aansluiten bij een MDO of PaTz-groep om aandacht voor de vierde dimensie te borgen.

Als laatste is het ook mogelijk om een geestelijk verzorger in consult te vragen bij ethische dilemma's of voor het leiden van een moreel beraad of intervisie.

Wanneer u POL in zou willen schakelen voor het bovenstaande, kunt u rechtstreeks contact opnemen, of via het Centrum voor Levensvragen/het Netwerk Palliatieve Zorg in Limburg.

Palliatieve zorg start wanneer iemand zeer ernstig ziek is en de mogelijkheid bestaat dat hij of zij niet meer beter zal worden. Artsen zullen zoveel mogelijk proberen om middels behandelingen genezing of verlenging van de levensduur te bewerkstelligen. Wanneer genezing niet (meer) mogelijk is, wordt wel eens gesproken van "uitbehandeld". Dit is slechts zeer zelden een juiste term: behandelingen gericht op comfort en kwaliteit van leven zijn in bijna alle gevallen mogelijk.

Er wordt veel onderzoek verricht naar de zorgvragen van diverse groepen patiënten die palliatieve zorg ontvangen. Eén groep lijkt hierin onderbelicht en naar deze groep start in het najaar van 2023 een onderzoek dat is opgezet door Sabine, begeleid door prof. dr. Carlo Leget, dr. Mai-Britt Guldin en dr. Carmen Schumann.

Het onderzoek richt zich op kankerpatiënten die te horen hebben gekregen dat zij niet meer beter zullen worden. De meesten zullen hun oncoloog gevraagd hebben: "Dokter, hoe lang heb ik nog?". Een arts zal daarop naar beste vermogen een termijn aangeven, bijvoorbeeld 3-6 maanden, 1-2 jaar. Met deze prognose keert een patiënt huiswaarts en richt zijn of haar leven daarop in. De een zal een reis gaan maken, de ander werkt door tot het niet meer gaat. De een zal onmiddellijk zijn of haar uitvaart regelen, de ander schenkt vast zoveel mogelijk weg aan dierbaren. Er gebeurt een heleboel, op het lichamelijke, psychische, sociale en zingevende vlak.

Maar wat nu als iemand langer leeft dan dat er was voorspeld? Hoe leeft iemand voort zonder een echt perspectief op de toekomst, in de wetenschap dat zijn of haar tijd er eigenlijk al op zit? Wordt er nog een vakantie geboekt voor volgende zomer? Moet iemand het hospice weer verlaten wanneer diegene er "te lang" verblijft? Ontstaan er financiële problemen door verlies van werk of een uitkeringssituatie? Hoe lang blijven vrienden op bezoek komen en gedag zeggen alsof het de laatste keer is? Of misschien wordt de onverwachte extra tijd (ook) als een groot geluk ervaren.

Sabine wil graag in gesprek komen met mensen die langer dan verwacht doorleven met ongeneeslijke kanker. Ook gaat zij een lotgenotencontactgroep faciliteren vanuit het Toon Hermans Huis in Sittard. Bij belangstelling om mee te doen aan het onderzoek of te participeren in de lotgenotencontactgroep: neem contact op met POL voor informatie.